நரேந்திரமோடி : முன்மாதிரியான முதல்வர்

              1950 ஆம் ஆண்டு  செப்டம்பர்  17 -ல்  குஜராத்திலுள்ள வட்நகர்(vadnagar) என்ற சாதாரண கிராமத்தில் பிறந்தவர். சோசியல் சயின்ஸ்- ல் முதுகலை பட்டம் பெற்றவர்.  இவருடைய  அலுவலகம் ISO 9001:2008 CERTIFIED ஆகும்.
                                   முதன் முதலாக அக்டோபர் 2001-ல் குஜராத்தின் முதல்வராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.  இந்த காலகட்டத்தில் தான் குஜராத்தில் புஜ் என்ற இடத்தில் மாபெரும்  பூகம்பம் ஏற்பட்டு குஜராத் மாபெரும் உயிர் மற்றும் பொருள் இழப்பைக் கண்டது.  அதிலிருந்து  குஜராத்தை மீட்டெடுத்து இந்தியாவிலேயே  ஆச்சரியப்படும் வகையில் முன்னணி மாநிலமாக ஆக்கிய பெருமை  மோடியையே சாரும்.  மதுக்கடை வருமானம் அங்கு கிடையாது. ஓட்டு வங்கிமற்றும் இலவச (அரிசி) அரசியல் அவர் செய்வது கிடையாது. அவருடைய ஒரே முழக்கம் குஜராத்தின் வளர்ச்சி.  அதையும் நம் அரசியல்வாதி மாதிரி பேசிக்கொண்டிராமல் செயலில் காட்டியவர். அனைத்து அரசு இயந்திரத்தையும் கணினிமயம் ஆக்கியவர்.
                 மோடியும், அவரது அரசும் ஏகப்பட்ட  அவார்டுகளை(பணம் கொடுத்து வாங்கியது அல்ல)   வென்றுள்ளது குறிப்பிடதக்கது. உலகத்தின் பார்வையை குஜராத்தின் பக்கம் திருப்பியவர் இவர். ஏழைகள் இருக்கும் வரை இலவசமாக் கொடுப்போம் என்று காமடி செய்யாமல் தொழிலதிபர்களின் சொர்க்கமாக குஜராத்தை மாற்றி குஜராத் மக்களின் வாழ்க்கைத்தரத்தை உயர்த்தியவர். இவரது இதயமும் இனிக்கவுக் கண்கள் பனிக்கவும் யாரையும் வைத்துக்கொள்வதில்லை.  ஓட்டுக்காக அரசியல் நடத்தாமல் யார் தவறு செய்தாலும்  அசுரத்தனமாக அதை நசுக்குபவர்.

சிறுபான்மையினரின் எதிரியாக நரேந்திர மோடி சித்தரிக்கப்படுவது மிகவும் துரதிஷ்டவசமானது.    குஜராத் கலவரத்திற்க்கு மூல காரணமாக இருந்தது  கோத்ரா இரயில் எரிப்பு சம்பவம் ஆகும்.
                          1984 ஆம் ஆண்டு  அக்டோபர் 31 ம் தியதி காங்கிரஸ் ஆட்சியில்  இந்திராகாந்தி ஒரு சீக்கியரால் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டபோது அதன் தொடர்பாக நடந்த கலவரத்தில்   ஏராளமான  சீக்கியர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். அதை நியாயப்படுத்த முடியாது என்றாலும்  ஒருவர்  தனது முட்டாள் தனத்தால் செய்யும் செயலால் ஏராளமான  அப்பாவிகள் சாவதை யாராலும் தடுக்கமுடியாததாக இருக்கிறது. ஆனாலும் சீக்கிய மக்கள் அதையெல்லாம் மறந்து இயல்பு வாழ்க்கைக்கு திரும்பிவிட்டனர்.
                             அது போல் இஸ்லாமிய சகோதரர்களும் அதை மறந்து  தேசிய நீரோட்டத்தில் தங்களையும் இணைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  பாபர் மசூதி இடித்த டிசம்பர் 6 ஐ துக்க நாளாக அறிவிப்பது, குஜராத் கலவரத்தை  பேசிப்பேசி மன துவேசத்தை வளர்ப்பது  எந்ந விதத்திலும் நன்மையைத்தராது. அரசியல்வாதிகள், மற்றும் மதகுருமார்கள் தங்களை நிலை நிறுத்திக்கொள்ள இதை பயன்படுத்துகிறார்கள்.  ஒவ்வொரு இஸ்லாமிய  சகோதரனுக்கும்,மாற்றுமத சகோதரனுக்கும்  இடையே தனிப்பட்ட முறையில் எந்த பகையும் இல்லை.
வன்முறையால் பாதிப்பு எல்லோருக்கும் உண்டுதான், உதாரணமாக

*  25 செப்டம்பர் 2002 ல் அக்சர்தாம் கோவிலில் நடந்த துப்பாக்கி சூட்டில் 29 பக்தர்கள் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டனர்.

 * 17 பெப்ரவரி 2002 ல் கோத்ரா இரயில் எரிப்பு சம்பவத்தில் 27 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.

* 27 செப்டம்பர் 2006 ல் இந்திய பாராளுமன்றம் மீது  தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது அதில் 12 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.

* 14பிப்ரவரி 1998 ல் கோவையில் 17 இடங்களில் ஏற்ப்பட்ட  குண்டுவெடிப்பில்     33 பேர் உயிரிழந்தனர் மேலும் 158 பேர் படுகாயமடைந்தனர்.

*      26 நவம்பர் 2008 ல் நடந்த மும்பை தாஜ் ஹோட்டல் துப்பாக்கிச்சூட்டில்  60 பேர் கொல்லப்பட்டனர் நூற்றுக்கணக்கான பேர்  படுகாயமடைந்தனர்.

* 15  செப்டம்பர் 2008 ல் டெல்லியில்  பஜாரில் நடந்த குண்டுவெடிப்பில் 20 பேர் கொல்லப்பட்டனர்.
                   
                    இவையனைத்தும் இஸ்லாமிய தொடர்புடைய  இயக்கங்களால்  நடத்தப்பட்டதாக பத்திரிகை செய்திகள் தெரிவித்தாலும்  இதை ஒரு சோக தினமாகவோ அல்லது அந்த நாளை ஞாபகம் வைத்து பேரணியோ அல்லது அமைதி ஊர்வலமோ இதனால்  பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் நடத்துவதில்லை.  தண்டனை கொடுக்கவேண்டிய விஷயத்தை அரசிடமே விட்டுவிட்டனர்( !!!!)   இதுவே ஒரு முதிர்ச்சியடைந்த சமுதாயத்தின் அடையாளம் .  

இனி பேதம் களைவோம், சகோரத்துவம் பேணுவோம்.

  இந்தியானாக இருப்பதில் பெருமை கொள்வோம்.